viernes, 5 de noviembre de 2010

Bizia garratza da

(...) Aldiz aldiz agertzen zitzaioten Luis Gomez Lekube, getxotarra, Polo izena zuan beltz bat eta indio batzuen laguntzakin kontrabandoan zebillena. Oso ezaguna zan Colombia guztin. «El cojo Gómez» zuan izengoitia. Aren izaera ez zan bi itzetan esatekoa. Panaman gauzak erosi, Atrato izena dun ibaitik sartu ta Medellinera eramaten zituan. Beranduxeago, Pazificoan Jurado ibaitik sartu, kanoa ta kontrabandoa bizkarrean zuela mendiari erain eta Panamako ertzean bertan utzi. Anderrek galdetu zioten lekaideeri inguru aietan urrerik ba ote zan. Ezetz esan zioten. Urrea ateratzekotan Antiokiko menditara edo andikan jexten ziran ibaietara joan bearko zuala. Zubiburuk orrenbeste ba zekin. Medellinen egun gutxietan jakin zituan, lekaidetara bañan lenago Bogotan irabazitako txanponak gordetzera joan zanean.
Bere lagun aiekin, Turbo-n zala, Dabeiba-n zala, eziñ beti jarraitu ta Antiokia-ra joateko prestatu zan. 
Lekaideak, agur egiteko, jai aundi bat antolatu nai zioten, eta xinixtu ezin leiken prozesioa egin zuten inguruko umeekin. Negargurea sortzen zitzaion Anderri gizon aien lana ikusirik. Euzkadiko mendietatik Ameriketako basamortura etorri eta bertakoak eziñ bete dituzten lanak osatu. Gaztetan edurretan bizi izan ziranak, orain itotzeko zoriko berotasunean berdiñ. 
Prozesioa ikusi zunean biotzak benetan dardar egin zion: ume indioak, orlegi auts kolorekoak, motxantzak, begik katuak bezelakoak, ille beltz zuti gogorrekoak, jantzik bañan geiago erantzik, Euzkadiko umeen doñuarekin abestutzen. Anderrek beñere egin ez zuana, umeen errenkadan sartu ta ondo gogoz deadarka abestutzen jarraitu zuan...

Autorea: Jon Andoni Irazusta Munoa

No hay comentarios: